Het frequentiebereik geeft de laagste en de hoogste frequentie aan die verwerkt worden door een versterker, waarbij de versterking ongeveer gelijk blijft.
Bij hoogfrequent versterkers (bijvoorbeeld voor radiosignalen) wordt meestal van bandbreedt gesproken in plaats van frequentiebereik. Elektronische versterkers zijn slechts in staat om een ingangssignaal te versterken binnen een bepaald frequentie gebied. Voor frequentie komponenten die buiten dit gebied vallen zal de versterkingsfactor geleidelijk verminderen in grootte, bovendien ontstaat een fase verschil tussen ingangs- en uitgangssignaal. Het frequentie gebied waar binnen de versterkingsfactor constant blijft binnen een vooropgestelde marge noemt men de bandbreedte.