Bij het amerikaanse Sound & Vision hebben ze eens goed gekeken naar de blu-ray releases van dit jaar, en de bijbehorende filmstudio’s een kritische beoordeling gegeven. En wat blijkt hieruit ? Er zijn aanzienlijke verschillen tussen de studio’s.
Fox en MGM lijken niet echt goed hun best te doen, Disney, Paramount en Universal brengen over het algemeen prachtige titels uit, maar Sony Pictures springt eruit met veel èn schitterende releases.
Een overzicht:
Disney / Buena Vista: een ‘B’
S&V is bijzonder te spreken over de geweldige releases van films zoals Pirates of the Caribbean, Ratatouille, Cars en tv-serie Lost (3e seizoen). De kwaliteit van zowel beeld als geluid maakte grote indruk, en er werd ook regelmatig goed gebruik gemaakt van de specieke Blu-ray Profile 1.1 mogelijkheden.
Waar Disney alleen niet in uitblonk dit jaar was een consistente line-up. Gangs of New York wordt als voorbeeld genoemd als een uitgave waar veel te veel aan is gerommeld met edge-enhancement, artifacting, digitale ruis-onderdrukking die het beeld vervagen, en zelf verticale strepen in het beeld die er echt niet in thuis hoorden.
Maar de verwachtingen zijn hoog, want met aankomende blu-ray releases zoals Wall-E, Prince Caspian en het vierde seizoen van Lost zou Disney aan het einde van het jaar een echte A-notering kunnen krijgen van S&V.
Fox: een C
Tot nu toe heeft Fox zich niet van haar beste kant laten zien. Een hoge prijs, wisselende beeldkwaliteit, en teveel ruis-onderdrukking maken films als Patton en The Longest Day niet echt indrukwekkend. De meerprijs voor blu-ray ten opzicht van dvd moet wel waargemaakt worden in kwaliteit, zeker bij releases zoals Predator en Master and Commander.
Toch hebben ze dit jaar ook mooie releases uitgebracht. Een oudere film als Batman: The Movie blijkt ook zonder ruisreductie erg mooi te kunnen zijn, en recentere films als I, Robot en Aliens vs. Predator: Requiem hebben een referentie-kwaliteit op het gebeid van audio en video. Bovendien steken de aanwezige extra’s boven de middenmoot uit. Juist daarom is het vermoeden dat Fox volgend jaar juist één van de betere blu-ray studios kan zijn – als ze het maar willen.
Lionsgate: een C+
Deze studio is zeer consequent door iedere blu-ray release te voorzien van ongecomprimeerde PCM of lossless DTS-HD Master audio tracks, zelfs tv-series, oude klassieken en tekenfilms die nooit in de bioscoop zijn getoond. En de meeste blu-ray discs zijn voorzien van 7.1 surround geluid. De kwaliteit van zowel beeld als geluid wisselt, maar ze doen in ieder geval hun best om te laten zien wat er mogelijk is met het nieuwe formaat.
Zoals Sound & Vision het mooi omschrijft: voor iedere 3:10 to Yuma of Rambo met een perfecte kwaliteit en veel extra’s staat er wel een Black Mask of Belly tegenover met middelmatige kwaliteit en weinig bonusitems.
MGM: een F
Maar 5 titels zijn dit jaar uitgebracht door MGM, maar die zijn niet om over naar huis te schrijven. A Bridge Too Far en Battle of Britain hebben dan wel een DTS-HD Master Audio track mee gekregen, maar de kwaliteit is gewoon niet goed genoeg, net zo min als de videokwaliteit. En om de één of andere reden zijn de extra’s die te vinden zijn op de dvd-releases weggelaten op blu-ray.
Alle hoop is gevestigd op de release van 6 James Bond films – hopelijk wordt hun reputatie daarmee enigszins opgepoetst.
Paramount / Dreamworks: een B+
Paramount was de maatschappij die in augustus 2007 voor ‘HD-DVD only’ ging, en daarmee een flinke klap heeft gekregen toen begin dit jaar blu-ray als winnaar uit de bus kwam. De studio heeft daarna eens goed en lang nagedacht, maar is nu duidelijk van plan om HD stevig in de mbarkt te zetten.
Alle teruggetrokken blu-ray titels van voor augustus 2007 zijn weer in de winkels teruggezet, en heeft goed geluisterd naar de wensen van de consument. The Godfather Collection, Transformers, Bee Movie, Iron Man, Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull: stuk voor stuk indrukwekkende uitziende en klinkende blu-ray releases. En alsof HD DVD nooit bestaan heeft nemen ze een voortrekkersrol in met BD-Live extra’s – wat met Iron man een wel heel groot succes bereikte.
Het verschil tussen een B+ en een A zit ‘m in een aantal mindere releases. Face/Off en Sum of All Fears hebben behoorlijk last van stevige ruisreductie, terwijl titels als Patriot Games en Clear and Present Danger veel technische fouten bevatten. Als ze die problemen onder de knie krijgen worden ze waarschijnlijk dè blu-ray studio van 2009.
Sony: een A-
De meest consistente en betrouwbare blu-ray studio van 2008 is Sony. Sterke video-transfers, TrueHD audio, en heel veel releases zorgen voor deze titel. 
Ook de diversiteit van de uitgebrachte titels is aantrekkelijk: buitenlandse films, anime, horror, cult, 50’s science-ficion, Cirque du Soleil, blockbusters, documentaries, niche films en live-concerten komen allemaal voor in het aanbod.
En Sony heeft geweigerd om technieken als ruis-reductie, verscherping en andere videobewerkingen toe te passen die meer kwaad dan goed doen. Zelfs lastige, ‘kunstzinnige’ en obscure titels als “Standard Operating Procedure” krijgen een zorgvuldige behandeling op zowel audio als video gebied.
Het minnetje zit in het feit dat Sony zich op het gebied van extra’s – met name BD-Live – niet het achterste van haar tong laat zien. Als voorvechter van het formaat zou je dat kunnen verwachten, maar gezien de inspanningen op het gebied van kwaliteit, is ze dat wel vergeven.
Universal: B+
Voor Universal geldt ongeveer hetzelfde als voor Paramount: na een HD-DVD verleden is het eerst een tijdje stil, maar daarna stort ze zich met overgave om het blu-ray formaat. Scherpe, mooie video transfers, DTS-HD Master Audio surround voor iedere release, Blu-ray interactiviteit, en veel exclusieve extra’s. Films als The Thing, Casino, en The Mummy zijn geweldig, Eastern Promises en Doomsday zelfs fantastisch, en ook een comedie als Knocked Up heeft veel aandacht gekregen. Profiel 1.1. en 2.0 blu-ray spelers worden ook nog eens ten volle benut, met onder andere Picture-in-Picture tracks op bijna iedere uitgave.
Wat mist er dan volgens Sound & Vision ? Veel HD DVD releases zijn nog niet uitgebracht op blu-ray, en sommige discs bevatten niet veel meer dan een PiP track. Maar voor aankomende titels, zoals Hellboy 2, The Incredible Hulk en Wanted, zijn de verwachtingen hooggespannen.
Warner Bros. / New Line Cinema: B-
Het grootste probleem van Warner Bros is het feit dat Dolby Digital audio het standaard surround-formaat is voor hun uitgaven, terwijl alle andere grote studio’s hebben gekozen voor de veel betere Dolby TruHD, DTS HD Master audio of ongecomprimeerd PCM. En de individuele keuzes zijn ook twijfelachtig: de bombastische Speed Racer heeft een gewone surround-track, terwijl de ‘praat-comedie’ Run Fatboy Run een DTS-HD Master Audio track heeft gekregen. Waar S&V “bang” voor is, is dat Warner eerst een gewone release uitbrengt, en later een rerelease met lossless-audio – zoals met Superman Returns is gebeurd.
Zeer goede releases zoals The Ultimate Matrix Collection, Speed Racer, 10,000 B.C., en I Am Legend worden helaas afgewisseld met mindere titels. Het zijn nog steeds mooie uitgaven, maar in vergelijking met Universal en Sony vallen ze gewoon negatief op. Jammer is ook het gebrek aan interessante extra’s, maar positief zijn zeker de multi-disc releases, en het uitbrengen van niche titels en tv-series op blu-ray.
Weinstein Company – D-
Weinstein heeft lang gewacht met het uitbrengen van blu-ray releases, maar nu staan er een redelijk aantal titels in de planning. The Mist, Lonesome Dove en 1408 zijn nette uitgaven, maar maken geen grote indruk. De hoop is dat films als Lucky Number Slevin, Awake, en Grindhouse de naam van Weinstein op het gebied van blu-ray beter gaan maken.
2009
Volgend jaar kunnen/zullen de rapportcijfers er heel anders uitzien. 2008 was het jaar van de doorbraak (blu-ray is inmiddels meer dan een nieuwigheid), en in 2009 zal het meer gaan om aantallen. Releases als Iron Man hebben aangetoond dat veel mensen toch bereid zijn om extra te betalen voor betere beeld- en (met name?) geluidskwaliteit. Als de filmmaatschappijen hieraan mee willen werken, en niet de aandacht gaan verschuiven van kwaliteit naar volume, dan is dat een grote winst voor iedere filmliefhebber.
Geef een reactie