DivX is een standaard om digitale videobestanden compact op te slaan door gebruik te maken van een compressiealgoritme dat geoptimaliseerd is voor videobeelden.
Om bestanden in DivX-formaat te kunnen opnemen of afspelen, hebben multimediaprogramma’s een zogenaamde codec voor dit algoritme nodig. In steeds meer hardware wordt een DivX-codec ingebouwd. Aan de codec zelf wordt doorgaans ook gerefereerd met het woord DivX.
Geschiedenis
DivX begon aanvankelijk als een hack van de Microsoft MPEG4-codec. Deze codec was aanvankelijk beschermd zodat het niet mogelijk was om op hoge resolutie films te coderen. Afspelen kon daarentegen wel, zodat degene die genoeg geld betaalde voor een betere encoder wel hogekwaliteitfilms kon encoderen. Op deze manier trachtte Microsoft misbruik van hun codec oninteressant te maken. De gekraakte codec kon wel hogekwaliteitfilms coderen en ging door het leven als DivX 3. De Microsoft MPEG4-codec was een implementatie van MPEG4. Het codeerformaat week op belangrijke punten af van de officiële MPEG4-implementatie.
Probleem van DivX 3 was dat het illegaal was. Het bedrijf DivX Networks werd opgericht om een DivX-codec te ontwikkelen die wel legaal was en bovendien de beeldkwaliteit nog op zou schroeven. Men begon met een referentieimplementatie van de officiële MPEG4-standaard, Momusys. Om de ontwikkeling vlotter te laten gaan werd het project open source gemaakt.
Dit leverde de DivX4-codec op. Het doel betere beeldkwaliteit dan DivX3 te leveren werd echter niet gehaald. Het bleek namelijk mogelijk de beeldkwaliteit van DivX3 flink op te schroeven door gebruik te maken van variabele bitrates en er werden ook nog andere technieken bedacht.
Nadat DivX4 uit was, veranderde DivX Networks van strategie. De licentie van de broncode liet het toe dat je de code kon nemen en commercieel doorontwikkelen. Vanaf nu zou DivX als gesloten project door het leven gaan. DivX Networks had ook de merknaam DivX verworven.